yazarak konuşma ihtiyacımı karşılıyorum

ben çok konuşan bir insanım! insandım. bir olayı anlatırken araya başka bir hikayeyi alır ama sonra mutlaka esas konuya bağlardım. uzun zamandır en az konuştuğum zamanlardayım. bir de ben hakikaten sokağı seven biriyim. evden çıkıp saatlerce yürüyüp gezip bakınıp eve dönerdim. şimdi onu da yapamıyorum. yalnız bir kez çıkıyorum; markete kadar gidip hiç bir şey almazsam su alıp dönüyorum. iki insan görüyorum, en azından. 
sokak hayvanlarını düşünüyorum; kafeler lokantalar kapalı. kapıya yiyecek bırakmak gerek. bir ara makarna haşlayıp aşağıya indireyim. siz de yapın. 

*** 

bugün ne yaptım? sabahın köründe uyandım. zaten gece rahat uyuyamamıştım. belki izlediğim 1917 filminden belki de başka bir sebepten, bilmiyorum. neyse 

uyandım, sabah sabah kahve içerken yemek pişirmeye giriştim. çünkü yemek pişirmeden önce duş alsam pişirdikten sonra bir daha alacaktım. yemeğin buharı vs. derken rahat hissetmiyorum kendimi. neyse yemeği yaptım. kahve koydum makinaya. duşa girdim. 

gazeteleri okudum , akşam yarım bıraktım 1917 filmini bitirdim. savaşlar ne akıl almaz insanlık halleri! 

şimdi bir kadeh şarap koydum, twitlere bakıyorum. pazartesi işe başlayacağım. gelecek haftayı yine gelişmelere gebe görüyorum. duruma göre bir daha izin almayı da düşünebilirim. bu bahar evde geçecek gibi.

okuyorum, yazıyorum, evi kolonyalı mendil ile siliyorum, elimi yüzbinkez yıkıyorum, bir
o kadar da kremliyorum. 

işte böyle, şimdi yeni filmleri yeni diziler bulmalıyım. kitap okuyamıyorum ya:( hareketli şeyler daha iyi geliyor.