duygular sözlüğü: feragat

 sigaramı yaktım ( sadece içki içerken içiyorum ) ve klavyeyi tıkırdatmaya başladım;

feragat; tek başına bir seçim. bir şeyden bir durumdan bir oluşumdan gitmek. bi şeyi terk etmek/istememek/vazgeçmek. 

feragat: her feragat bir başka yol deyip yoluna devam etmek. 

vazgeçişlerimiz bazan bizim bazan karşı tarafın tasarrufundadır. bazan o feragat eder sizden; bazan siz feragat edersiniz ondan. 

ne dersek diyelim; feragat vazgeçmektir; bazan isteyerek, bazan istemeden zorlanarak bazan da çom zor olsa da ne yapsanız da karşı tarafta bir anlamı olmayınca kendiliğinden... 

feriköy organik pazarı ve insanları inandırmanın dayanılmaz ağırlığı

 

günün yarısını çok sağlıklı geçirdiğimin fotoğrafıdır!

geçen gün haftada 1-2 meze aldığım yere uğradım, mercimek köftesi alırken ( yapmıyorum ben onu, hazır almak işime geliyor. çünkü, çok zahmetli yemeklere harcanan üç saatten sonra 10 dakikada yemek saçma geliyor. aynı tavrı pandemi zamanında hiç ekmek yapmayarak göstermiştim; çünkü, birileri ekmek yapsın ve ben alayım, ekmekçi/simitçi/mezeci kazanmalı bence) laflarken, ertesi gün pazara gideceğimi söyleyince, köfteleri yapan abla hangi pazar olduğunu sordu; organik pazar dedim. o da semt pazarımız pazar günü diye sorduğunu söylerken, bir başkası organik mi değil mi güvenemediğinden söz açtı. ben de bunu ona inandırmak için bir çaba harcamayacağımı ve bunun çok yorucu bir durum olduğunu söyledim. sustu. 

bu başka üzerine yazı yazılabilecek bir mevzu; birinin sizin söylediğiniz bir duruma inanmaması. çok yorucu bir ruh hali. ben artık ziyadesiyle ilişkilerde/iletişimde yorgunluktan kaçan ve bunu  da net bir şekilde dile getiren tam bir ' huysuz emekli teyze'' olduğumdan kısa kesiyorum. çok mutluyum bu durumdan. bir sonraki aşaması '' inanmazsan  inanma yav!'' 

neyse, dönelim organik pazara; inanmayanlar gayet normal ve doğal şekilde organik sertfikalarını sorabilir, göstermelerini isteyebilir. ben aldığım özellikle otlardan çok memnunum, deli gibi lezzetli salatalar yapıyor, uzun zamandır gittiğim için de nazım da geçiyor şevketi bostan gibi az bulunan ürünlerden 300 gram bile alabiliyorum. ha o arada bana '' ya bu çok olmadı mı hoca hanım?'' diye takılmıyorlar mı, takılıyorlar. olsun, ben de gülümseyip ay mahalleyi çağıracağım yemeğe, diyorum. 

hepsi birbirinden değerli üreticiler. başka başka illerden, ilçelerden gece yola çıkıp geliyorlar. meyvesi sebzesi otu böreği ( börek ve ekmek çok tercih etmesem de) pırasası bile lezzetli yahu! daha ne isterim!? yoksa gidip büyük bir zincir marketten sulanmış, ışık altında iyi görünen ama evde iki gün kalınca pörsüyen şeyler almak bana 10 dakika! 

pazara gidiyorum, sohbet ede ede geze dolaşa arada çay içip poğaça kurabiye tıkırdatarak alışverişimi yapıyorum. bugün dönerken acayip bir yaya kalabalığı arasında çok sevdiğim pembe karanfillerden bile demete giremeyen üç beş taneyi bile attım çantama. sonrası, bir bardak nar suyu ve ev ve şiir gibi bir salata. ayrıca su teresini pazardaki seferihisarlı abladan başka istanbulda bu yakada nerede bulabilirsiniz ki? 

güzel günlere.... 

D dert, geriye dönüyoruz; d dert

 çok keyifliyim; dert, duygular sözlüğünü de bu keyifle yazacağım; dert nedir biliyor musunuz? bizim kıymet verip, olmasını istediğimiz ama bizim istedğimiz gibi olmayan durumlarda ta içimizde kalbimizde ince bir yokluk hissettiren durumlar. 

bunlar bize dert oluyor. 

o zaman çözüm şu; 

hiç kimse bizim beklediğimiz yanıtları vermez sorularımıza

hiç kimse bizim istediğimiz davranışı göstermez

o zaman dert yok! 

o zaman insanların bizim istediğimiz yanıtları vermeyeceklerini öğrenip level atlayıp 

bir üste geçiyoruz. 

dert, edilmeyecek karşı taraf hareketleri. olmayanları beklediklerimizi.

kimsenin size davranşlarını  dert etmediğniz zamanlara olgunlukla erişmeniz ve yaşamanızla. 

feragat; arkana bakmadan!...

 biberli değil portakal suyu ile:))) biberli öyle böyle acı olmamıştı! 

***

diğer harfleri pas geçip F ye geldim.  

feragat: vazgeçmek hem de kendi rızanla kendi isteğinle hür iradenle vazgeçmek. her vazgeçiş bir başka seçenektir olgusunu bilerek ve isteyerek... 

duygulardan feragat ise benim sözlüğümde '' hala bir şeyler hissederken vazgeçmek'' demek. 

evet, hala bir duygu varken ve fakat o duygu yetmeyince/az gelince ya da çok olup sana zarar verince bulabildiğin en iyi acısız doğru çıkış yoludur; feragat. her iki tarafı da özgür bırakan, feragat edeni yürek sızısı ile başbaşa bırakan bir duygu bulutu. 

arkana bakmadan gidersin feragat ettiğinde! bakarsan edemez geri dönersin. 

*** 

feragat ettiğiniz duyguların size iyi geleceği zamanlarda yaşayasınız. 

şahane bir program haberi verdi esin hanım '' yeni nesil meyhane''

esin hanım, cafe arona'nın ortağı; bugün yeni bir konspetle cuma, cumartesi ''yeni nesil meyhane''  gecelerine başladıklarını haber verdi. cafe arona, Qasar istanbul s katında. 

*** 

menü; 

* 4 çeşit meze 

* rakı /şarap/bira ( iki kişi için 70 cc şarap veya 35 cc rakı ya da ikişer adet 50 cc bira) 

kişi başı: 300tl 

rezervasyon: 0 212 883 25 95 

*** 

cafe arona, kendine özgü dokunuşları olan zevkle dekore edilmiş butik bir mekan . cuma cumartesi için hem müzik dinleyip hem de leziz mezeler yiyeyim diyorsanız;

gönül rahatlığıyla tavsiye ederim. 

keşifler, keşifler, keşifler... ssm'den meyhaneye bir yelpaze

 böyle günleri çok seviyorum! aynı gün hem pazar  hem müze gezip bir etkinliğe katılmış günün sonunda da leziz mezeler ve  şahane sohbet ile eve dönmüşsem, benden iyisi yok. 

yazması bugüne kaldı, dün, gazeteci yazar bir arkadaşımın davetini önce reddetsem de sonra ısrarına dayanamayıp ev çoraplarımı falan bile giymişken ''filmi bende izlersin'' teklifine daha fazla direnemeyip nişantaşında aldım soluğu. yazı da bugüne kaldı haliyle. 

olaylar salı günü gelişti:) hüseyin çağlayan söyleşisinin olacağını okuyunca hadi dedim handan, deniz kenarında yürümeye istikamet emirgan.

önce reşitpaşa pazarı. sonra oradan istanbulun en güzel yokuşlarından (tabii aşağı yürümek şartıyla) tıngır mıngır yürüyüp emirgan'a indim. yol üstünde zeyta şarap evinde bir filtre kahve yuvarladım. 

zeyta şarap evi 

küçücük içi dolu turşucuk gibi bir mekan; şaraptan, zeytin ve ürünlerine bir skala, emirgan gezisinde ihmal edilmeyecek yerlerden biri. 

*** 

sonra sakıp sabancı müzesi; 

nefis bir manzaraya sahip bu müzeye ilk kez girdim. ayıp ayıp! nefis bir bahçeden geçip msa'nın restoranına çıktım. menü okumak en büyük zevklerimden biri biliyorsunuz:) pizzadan karides toplarına, kahveden çeşit çeşit biraya zengin ve biraz pahalı bir restoran. kendi yapımları sos eşliğinde cips ve çerez ikram ediyorlar içkinin yanında. sular cam şişede. sabah kahvesine, öğle içkisine, spor sonrası salataya hafif yemeğe her şeye uyacak bir mekan. üst salonu lounge  benzeri olmuş, bunu söyleyince çocuklar gülümseyip, evet çok yoğun olduğumuzda orada biraz bekletiyoruz misafirlerimizi, dediler. ben sevdim. pizzalar 200 bandında karides topları gibi deniz ürünleri 300-400 bandında. aklınızda olsun. biralar 80-100 lira. 

*** 

tarihi sıçanlı meyhanesi 

hüseyin çağlayan söyleşisinde dimağımı şenlendirdikten sonra kendimi semt meyhanesine atıp nefis mezeler ile bu sefer damağımı şenlendirdim:) 

yaprak sarma lokum formundaydı vallaha! 

yeşil elmalı kuru cacık, insanın damağını ferahlatan bir meze. rakının yanında çok iyi! 

şakşuka anne soslu. anne eli değmiş ev yapımı sosları pek lezzetli. ben sadece dışarıda kızartma yediğim için kendimi kısıtlamıyorum. şakşukayı zevkle mideye indirdim:))) 

köz patlıcan ve tulum peynirli meze ise peynir seven beni damağımdan yakaladı! 

mekan deniz kıyısında değil. emirgan mektebi sokakta. meydanda çınarın orada kime sorsanız gösterir. alın içkinizi dayanın kapısına:)! meze dolabından seçin mezenizi yaslanın arkanıza keyfinize bakın. pişman olmayacaksınız. 

soğuklar 60-65, paçanga 40, rulo börek ( börekler birer adet) 25, ermeni usulü yaprak ciğer 130, et sote 150 lira. hadi afiyet ola! 

*** 

günün sonunda çantamda yazarının ''düşüncelerinizi bekliyorum'' deyip  imzalayıp hediye ettiği bir kitap, yüzümde kocaman bir gülümseme ile evime döndüğümde... seni seviyorum be istanbul, diye söyleniyordum kendi kendime:)

keşifle kalın. 

bir takım hazırlıklar; girit ezmesi, fotoğraftaki eksiği bulun!

 

:) sabah sabah girit ezmesi yapacakken ay dur şunun tarifini de yazayım, hem en sevdiğim mezelerden hem çok kolay hem de çok lezzetli deyip malzemelerin fotoğrafını çektim. sonra anteplerin içini çıkarıp kabuklarından da kurtulunca sarımsak ve evet fotoğrafta eksik olan beyaz peyniri dolaptan çıkardığımda olayın farkında vardım:) siz ister beyaz peynir isterseniz başka en sevdiğiniz bir peynir ile yapın, ama tuzu az bir peynir olsun, çünkü antep tuzlu zaten. 

evet, girit ezmesi benim en sevdiğim mezelerdendir.  

 malzemeler;

* antep fıstığı 

* sızma zeytinyağı ( komili, banmalık sızma kullandım ben) 

* sarımsak ( taşköprü) 

* tuz ( ta-ze tariş marka) 

* beyaz peynir ( laktozsuz bir peynir aldım bu sefer, akpınar marka) 

hepsini en sevdiğiniz kaseye koyup bir çatal yardımıyla iyice eziyorsunuz. bir kaç saat dinlendirdikten sonra kızarmış ekmeğe sürün, sonra da bir kadeh şarap. 

olalallaa 

iyi haftalar 

*** 

acılı viski fotoromanı (bizim kuşak bilir fotoromanı;)

 yoğun istek üzerine ( üç kişi istedi ;))) acılı viski tarifi;

malzemeler

1. viski

2. biber 

3. viski sürahisi ya da cam, kapaklı bir kap

pazardan biberi alıp geldim, yıkayıp kuruladım. 

çekirdeklerini temizleyip onları yine kurumaya bırakıp, ben nefis kuzu etli kuru fasulyemi yedim:) 

ve biberler ile viskiyi buluşturdum

tezgahın altına attım. 

3-4 gün sonra süzer içerim 

sağlığına, güzel blogger tayfa! 

mekan mekan gezmek...

 evde oturmuş şarap içip film izliyordum sonra n'oldu bilmiyorum ya ben çıkıp biraz gezsem ya dediğim andan 10 dakika sonra sokaktaydım! 

istikamet zorlu:

 le baron:  buraya bir gün canlı müzik varken de gideceğim. 50 kişilik butik bar. özel kutlamalar için kapatılabiliyor. ben havasını sevdim. çok eller havaya haydi hoppa türkçe pop sevmem ama bir akşam 1 saatliğine de olsa giderim. 

zanzibar: burası kocaman bir mekan. ben bar insanıyım. orada ufak tefek atıştırmalık ile içkimi yudumlamayı seviyorum. tezgahı geniş barlarda yalnızsam yemeğimi de yiyorum. barmenler, baristalar ile senenin favorilerini, bazı içkilerin değişik içilme şekillerini sohbet edip yeni şeyler öğrenmek hoşuma gidiyor. gerçi henüz daha gizia'nın bar şefinden öğrendiğim acı biberli viskiyi yapmadım ama olsun biliyorum ya bir gün yaparım. 

vakko latelier: burada çok güzel bir kokteyl içtim.  ki ben kokteyl insanı değilimdir. buna rağmen çok beğendim. 

üç mekan gezdikten sonra hadi handan eve dedim. her zaman olmasa da bazan yeni açılanları bazan eskileri böyle peş peşe dolaşmak hoşuma gidiyor. 

uzun zamandır lokanta / restaurant yazmıyorum. ona da bir giriş yapayım artık bu sene. aklımda bir iki yer var. 

yeme içme dünyasının hızına yetişmek mümkün değil istanbulda.  olduğu kadar artık. 

lezzet turları devam edecek. 

bu arada le baron için bir not ekleyeyim. canınız soğuk bir bira içip oturmaksa sizi başka mekana alalım, çünkü le baron'da bira yok. 

baharda evropa, duygular sözlüğü'ne devam ''c''

 canan, bilet aldıktan sonra ''yeni rota oluşturuldu'' dedi. bu sefer bira içip midye yemeye gidiyorum! nereye mi? hadi bu yeme içme çeşitlerinden hangi ülke olduğunu tahmin edin  bakalım. bilen ilk kişiye bira & midye ısmarlarım, dönünce. bakarsın getirdiklerimden ikram ederim. 

*** 

c harfinden duygu; yine can sıkıntısı geldi aklıma, bir önceki de buna mukabil bir duyguydu. peş peşe olmaları garip değil mi? 

c: can sıkıntısı. adını koyamadığımız beklentilerimiz, isteklerimiz, kendimize bile ifade edemediğimiz duygu ve isteklerin karşılanmaması sonucu ortaya çıkan hal. 

- canım sıkılıyor.

- sebep?

- bilmem, bi sebebi yok ( görünürde) 

hepimizin hayatında en az bir kere bu konuşma geçmiştir değil mi? işte,  hayata dair beklentilerimiz ile yaşadıklarımız birbirini karşılayıp örtüşmeyince kalan boşluktan içeri giren duygu. can sıkıntısı. boşluk ne kadar büyük sıkıntı o kadar... 

*** 

ısrarla tavsiye; annie ernaux & yalın tutku. simple passion. bir saatte okuyup bitireceğiniz bu metin benim son zamanlarda okuduğum en güçlü metin. yazar nobelli üstelik. eh daha ne olsun. 

*** 

duygular sözlüğü ''bungun''

 b harfinde duygu düşünürken günlük konuşma dilimizde pek kullanmadığımız, genelde romanlarda ya da şiirlerde geçen bir sözcük geldi aklıma. 

bungun: sıkılmak. sıkkın bir ruh hali. 

benim 20'lerimle diyebilirim ki 40lara kadar çok canım sıkılıdır, ama gerçekten çok! 

bunun artıya çevirmenin yolunu bulmuştum; okumak ve gezmek. iş ve zorunlu ihtiyaçlar için harcadığım zamanların dışını okumaya gezmeye yeni şeyler öğrenmeye harcıyor sıkıntımı hafifletiyordum. 

burada bungun ruh hali, sıkkın ruh hali. mutsuzluktan öte bir hal, mutlu olması gereken yerde bile olamayan öyle gri bir ruh hali. 

sıkılmayı artıya çevirmeniz dileğiyle. hiç sıkılmadan da olmaz.