radikal kararlar, aklımda kalanlar; marinaleda ve yeni seyahat rotaları

evdekiler bitince şampuan almayacağım artık, yeşil sabun ve zeytinyağı sabununa dönüş. 

radikal karar bu mu handan, diyorsanız vallahi bu:) evde dünya kadar isana başta olmak üzere balea ve bir sürü başka markadan şampuan, duş jeli ve duş kremi var. oysa aslında fazla bir şeye ihtiyacım yok benim; saçlarım çok sağlıklı ve zaten boyalı olduğundan neyle yıkarsam yıkayayım ışıl ışıl parlıyor. duş jeli ve kremleri desen hakikaten çok bir faydaları yok. temizlik ise amaç, yaşasın zeytinyağlı sabun! bundan sonra mudanya sahilinden ev yapımı, gezilerde pazar ve market ganimeti olarak hep zeytinyağlı ürünler alacağım. daha çok tabii ki tercihim ev yapımı olanlar olacak. ekonomide ciddi bir kalem tasarruf yapacağım gibi sanırım daha doğal ve daha ışıl ışıl bir tene sahip olacağım. 

jön 

nasıl sarılmış! çok özlüyorum ben bu hergeleyi 

*** 

marinaleda'ya niye gidelim, handan? ispanyanın küçük bir köyü; sevilla eyaletine bağlı, bir belediye. belediyesi kendini, ''sosyal demokrat kooperatif bir yapı'' olarak tanımlamakta. bu tanım vikipedi'de geçiyor. 

marinaleda 

ben yoruldum: kafa dinlemek, kitap okumak, parklarda yürümek, ucuza yemek yiyip içki içmek, ucuz kiraladığım bir odada kalmak, günlük ispanyolcayı konuşa konuşa yaşaya yaşaya öğrenme, istiyorum, diyorsanız marinaleda derim. 

parklar çok güzel 

tapas fiyatları ispanyaya göre sudan ucuz,  en ucuz tapas 60 cent, en pahalı sanırım 3.5 sent civarı idi bodega'da, oda kiraları 15 euro civarı, 1 litre bira  markette 1.10 cent kahvede 1.30, yol parası, otobüs bileti, metro aktarması yok:) her yer yürüme mesafesinde. oku, uyu, uyan, yürü, yemek ye, iç, otostopla yan köye git, olmadı estepaya git, akşam geri dön. 

tapaslar tapaslar tapaslar 

harika tabaklardı bunlar 

köy kahvesinde alba'nın annesinin mutfağından 

marinaleda 

kekikli et 

hepsini bayıla bayıla yedim ama bu bir başka lokumdu! 

bebek enginar 

dedim ya bu sene baharı ispanyada karşıladım, diye 

ahh seneye bir daha mı gitsem:) 

ben bu sene gittiğimde odayı kolay buldum; hafızamın derinliklerinden antonio diye bir isim çıktı geldi, oda kiralamak için dolaşırken. cafedeki adama söyledim, onda yokmuş  telefonu ama bir iki telefonla buldu antonio'yu, sağ olsun aradı da, antonio yaşlı bir amca. düştü yanıma -yok, arabası var- götürdü beni kiraladığı eve, alt katta bir masa ve aile fotoğrafları var, üst katta 3 oda; tertemiz, banyo ortak, ben gittiğimde kimse yoktu rahat rahat kaldım. vifi var, şifre masanın üstüne beyaz bir kağıtta yazıyor. antonio banyo havlusu ve tuvalet kağıdını veriyor. iyi tatiller deyip gidiyor. paracı bir adam değil. ingilizce bilmiyor. evin numarasını izin almadığımdan yazmıyorum, ya karşıdaki kahveciden antonio'yu sorun ya da köy kahvesinden, mutlaka biri arar, merak etmeyin.  

demem o ki, katedral, kalabalık, pahalılık vs. sıktıysa sizi marinaleda ilaç gibi gelecektir size. 

*** 

bu aralar çok film izliyorum, zaman zaman anlık notlar atıyorum twitterdan ama film üzerine çok yazmıyorum. gezi ve  yemek yeter. 

yeni bir rota planlamaya çalışıyorum, planlama dediysem bilet alma:))) polonya; varşova ve krakov iki şehir gezip geleyim diyorum. dur bakalım. 

*** 

bu kısa notlar kafamda dönüp duruyordu. 
son favorim; hayfene acı füme sos. nefis nefis 
son yaptığım yemek, istiridye mantarı ızgara ve cızbız köfte 
ondan önce bir kuru yaptım oğlak etiyle, aman aman aman bir ara onu yazayım 
*** 

1 mayıs işçi ve emekçi bayramımız kutlu olsun. 

rüzgarlı şehir; estepa ve tapas ve yollar ve kasabalar

malagayı arkamda bırakıp estepa'ya doğru yola çıktığımda 

 daha önce estepa'yı sadece marinaleda'ya ulaşım noktası olarak gördüğümü gezmeyi nedense hiç düşünmediğimi  anımsıyor, bu kez iki gün kalıp bu turistik olmayan kasabayı gezmeyi planlıyorum. 10 bin nüfuslu estepa. malagadan akşam saat 6 da otobüsü, estepa malaga da sabah 9.15 de, gidecek olanlara bu not dursun burada. 

8 gibi kasabadayım. ilk sorduğum otelde yer yok. kasabanın öbür ucunda bir otel tarif ediyorlar. tarif dediğim ''dümdüz yürü'' yürüyorum, zaten seyahat ederken en çok yaptığım şey bu ve yemek yemek:) oteli buluyorum, alt kat kocaman ahşap, güzel bir bara sahip restoran, üst kat otel. garson kızlardan biri oda var mı, yok mu, kaç para diye anlaşabileceğimiz kadar ingilizce  biliyor, eh  ben de o kadar biliyorum, zaten:  oda var; ve odadayım. ohhhh! hostelden sonra otel lüksü iyi geliyor, bünyeme. artık akşam saat 9 neredeyse, rüzgarın sesi geliyor yattığım yerden. hiç macera aramıyorum; otelin restoranına inip güzel iki tapas söylüyor bir kadeh bişey içiyor ve uykunun kollarına teslim ediyorum, kendimi. 

sabah; estepa o hani ''yaaa abi bıktık turistik yerlerden, burası keşfedilmemiş'' , denilen ve aslında çoktan keşfedilmiş yerler var ya yerler var ya hah tam onun tersi, sıfır turizm.  

sanırım tek yabancı benim. bir uçtan bir uca yürüyor, mağazaları kurcalıyor sonra tepeye kiliseye doğru bir yürüyüş tutturuyorum. kimsecikler yok sokaklarda, ispanyollar uyuyor. yukarıda kilise  

vs hepsini geziyor sonra yine ağaçlı bir yoldan şehre iniyor yaşlı bir amcanın barında ekmek, sızma, jamon, domates püresi ve kahve ile kahvaltımı yapıyorum. ispanyol kahvaltısı ya bu ya da tuzlu hamur kızartmasını çikolataya bandıra bandıra yiyeceksiniz. o benim kalemim bir kahvaltı, değil. geçelim. 

kahveler, barlar açılmaya, barlardaki tahtalara günün tapasları yazılmaya başlıyor. bir kahve içiyor internete bağlanıyor, yürümeye devam ediyorum. ama kahve içtiğim barı aklıma yazıyorum, çünkü kahvesi leziz dahası sabah kahve falan içmeden şifrelerini paylaşmışlardı, bu iyi bir özellik, sonra bir kaç öğünü hep bu tapas barda yiyeceğim. 

canım, beybi kalamar 

mağazaları gezerken nefis bir manto buluyor ve alıyorum. mart ortası kışlık alışveriş için çok ideal bir ay. aklınızda olsun. 

estepa sessiz, estepa kendi halinde, estepa biraz asık suratlı, nedense... otelin sahibi olduğunu tahmin ettiğim adam ise hiç gülümsemiyor. ben de zaten ilk akşamdan sonra bir daha restorana inmiyorum hep başka yerlerde yiyorum. asık surat çekemeyeceğim. 

bir akşam yaşlı amcaların takıldığı barı keşfediyorum. şimdi böyle keşfediyorum deyince yanlış anlaşılmasın, bayağı aaa buraya bir gireyim bakayım, şeklinde oluyor bu, yoksa estepa için ne bloglarda ne de başka bir yerde bir yazı yok, en azından türkçe yok. bara giriyorsun, fiyatları soruyorsun, etrafa, kitleye göz atıyorsun; kafana yatarsa bir bira içiyorsun. keşif bu:))) kelimenin tam karşılığı yani. amcaların barında  sıcak tapas yok mesela, jamon var, o kadar. o da 50 cent:))) bira 1 euro. bundan iyisi yok abicim şamda kayısı falan değil, bundan iyisi yok. 

mejillon yani canım midye:) 

estepa kafa dinlemek, civar köy ve kasabaları gezmek, turistik olmayan barlarda çiçek gibi fiyatlarla  tapas çeşitlerini yemek için ideal bir kasaba. 2 gün ferah feza gezin yiyin için ben 3 gün kaldım, selamlaşıyordum artık esnafla:) 

baharı ispanyada karşıladım bu sene ve en çok estepa ve marinaleda da farkına vardım bunun hem doğa hem de yediğim leziz enginar ve kuşkonmaz tapasları ile. 

türkiyede açıkken de dia marketleri favorimdi, benim. burada da bir tane olunca girip bi gezdim. eh az biraz da alışveriş yaptım, canım. 

ne diyordum, burası turistik değil, fiyatlar çok güzel, tapaslar çok leziz. dinleniyorum, sabahları karşıdaki kahveye yürüyüp nefis kahveler içiyorum, cortado favorim oluyor bu sefer  sabah içtiğim  ilk espressodan sonra. çok güzel yapıyorlar kahveleri. 

bir gün otelden ayrılmadan daha sabahtan marinaleda'ya gidiyorum, kalacak odayı ayarlamak için. 

marinaleda notlarını sonra yazayım.

teknik bir kaç bilgi;  

estepa malaga arası 1.5 saat; yaklaşık 9 euro otobüs bileti, alsa şirketi bütün avrupada var zaten ve otobüslerde internet bağlantısı var. temiz, düzgün bir şirket, su ikramı falan yok. muavin de yok zaten, bir şoför var, o kadar. 

estepada oteller eh işte 2 yıldızlı 3 yıldızlı ayarında, gecelik 30 euro marjında ama teyzenin biri bana 44 euro falan dedi! pahalı deyince de oda büyük, balkonu var dedi, gülümsedim, teşekkür ettim. deli misin teyze ya, demedim. 

marinaleda buraya 12 km. taksi var ulaşım için, 14 euro o da. para vermeyeyim derseniz otostop var bir de:))) yok, toplu taşıma yok. 

bu seyahatin en kurtarıcı parçası; kimono.  askılı tişörtlerin üstüne giydim hep,  sıcak olunca çıkardım, hafif ve kurtarıcı bir  parça olarak seyahatimin favori giysisi  oldu. bir kaç tane daha alayım bundan, ben. 


şehir mart sonu epeyi rüzgarlıydı, hep yağmurluk / kimono ikilisi ile  gezdim ben, nisan sanki daha iyi olurmuş malagada falan güneşlenmek için, ama niyet sadece gezmek ise ocak ayı bile ideal. yine günlük harcama otel dahil 50 euroyu geçmez. benim otelde en pahalı tapas 3.5 euro idi anımsadığım kadarıyla. ama ben en ekonomik ispanyayı istiyorum, derseniz;

marinaleda. 

bir sonraki yazıya. 

malaga, fuengirola, deniz ürünlü kurudan tapasa; ispanya notları

daha önce barselonadan granadaya 19 gün seyahat ettiğim ispanayaya bu kez 15 günlüğüne gidip endülüs bölgesini gezdim..  hadi gelin yolculuk notları yazayım, size 

*** 
malagaya thy direkt uçuyor.  normalde 1000 -1500 tl civarında seyrediyor biletler ama ben bileti 5 ay öncesinden kampanyalı  aldığım gidiş dönüş 860 civarı bişeydi, 


istanbulda evden çıkıp atatürk hava limanına vardığımda daha ilk kontrolde cep telefonumu otobüste unuttuğumu fark edince yolculuk biraz koşuşturmalı  başladı. neyse, telefon bulundu, yola çıkıldı akşam güneş batmadan malaga'ya varmıştım. 

malaga 600 bin yaklaşık  nüfusu ile küçük bir şehir. hava limanından şehre otobüs ile ulaşım 3 euro. sonrası hostel arama benim için ve kolaylıkla bulma:) bulduğum ilk hostele çantamı attım! oda kahvaltı 15 euro, daha ne olsun. ve ondan sonra atıp çantayı odaya başladım yürümeye. bütün eski şehri, liman bölgesini, festival alanını, kalesini 4 günde deliler gibi gezdim. ikinci el mağazalarını da büyük marketlerini de el paco denen merkezden 5-6 km uzaktaki teyzelerin yemek pişirdiği restoranları da gezdim. dünyanın tapasını yiyip şehrin biralarından ve cava denen muhteşem şampanyalarından içtim. 

yok, müze gezmedim. 

rahat, temiz ve güvenli bir şehir malaga. meydanında her daim sokak müziği yapan grupları, kahvecileri, yunan tavernaları, hint yemekleri her şey bir arada. tren istasyonu ile otobüs terminalinin de yan yana olması müthiş bir rahatlık sağlıyor şehirde. nereye gideceksen hangisini tercih edeceksen hoop yan yana:)))) 

malagadan sonra fuengirola adlı sahil  kasabasına gittim, trenle. denizin kıyısından kıyısından gidiyorsunuz, kasaba 70.000 nüfuslu, iniyor trenden yürüyor yürüyor yürüyorsunuz. 

sonra bir camda deniz ürünlü kuru fasulye fotoğrafını görüyorsunuz; mmm deyip saatini bekliyorsunuz. ve böyle bir lezzet olamaz, deyip daha birinci tabağı bitirmeden ikinciyi söylüyorsunuz:)))) biter miter neme lazım. 

fuengirola beklediğim gibi küçük tek katlı evler olan bir sahil kasabası değil. çok katlı binalar vs. var dahası fiyatlar daha pahalı. benim kaldığım otel mesela 30 euro idi geceliğİ. gerçi onda da sorun çıktı,  sabah su yoktu! ilk gecede sonra ayrıldım, giderseniz agur otel denilen resepsiyonisti kaba ve oda göstermeyen ( yalnızmış, yav yiyecekler mi resepsiyonu) kadının çalıştığı otelde kalmayın. 

ben oda göstermemesinden biraz rahatsız oldum  aslında ama amannnn  deyio o anda iki gece kalacağım, ne kadar kötü olabilir ki dediğimden parayı ödeyip çıktım odaya. en sinir olduğum şey; karanlık, arada bir oda. sabah su da olmayınca delirdim.  paramı iade ettiler, ayrıldım. agur otel, gitmeyin arkadaş, kötü bir otel. 

ama  kasabanın restoranları tapasları güzel. meydanda biraz pahalı tabii ki yukarılara doğru çıktıkça fiyatları düşüyor. 

bir de tapas konusunda şunu eklemeliyim: şimdi tapas 1 euro / bira 1 euro  diyor ya yanında bira, şarap bardağından küçük bir bardakta geliyor. e sen büyük bir kadeh istersen hoop fiyat artıyor yani demem o ki her zaman kasa kazanır. karidesleri ve deniz ürünlü kuruları süperdi, o kurudan ben de pişireceğim dur bakalım nasıl olacak:)  ha bir de kimi lokal tapas barlarda günün tapası yeşil mercimek hatta etli nohut olabiliyor, allasen ben evde yemiyorum bunları  burada mı yiyeceğim deyip hoop geçiyorum oraları. 

bir de unutmadan, bir gün malagada hiç yürüyecek halim yokken marketten sosis alıp gelmiştim, hostelde pişirmek için tava ararken hostelin sahibesi pişirdi bana sosisi ama ne pişirmek! üstüne iki koca kaşık salsa sos ekleyerek. yazarken ağzım sulandı:)))) çok lezizdi çok. 

tapaslar, deniz ürünlü kuru fasulyeler, jamonlar, sokaklar... ilk hafta böyle geçti. 

estepa ve marinaleda bir sonraki yazıya kalsın. 

* bilet için kapres turizme teşekkürler
bir de bu deniz ürünlü kurudan yapan yer var mı istanbulda?