ben yatılı kız lisesinde okudum, bin yıl önce:)))
instagramda liseden arkadaşlarımın hesaplarını takibe aldığımda hangisinin hala evli, hangisinin mutlu, hangisinin boşanmış olduğunu ve daha bir çok şeyi anlayabiliyorum. tabii ki onlar da benim hesabımı takibe aldıklarında kafalarında oluşuyordur bin yıl sonra handanın ne alemde olduğuna dair bir fikirleri. yazıyı vatsap grubuna atınca, yazarlar düşüncelerini.
esasında instagram hangi saatte ne yaptığımızı, neyi sevdiğimizi ve en çok neyi yiyip nerelerde gezdiğimizi en ince ayrıntısına kadar gösteriyor. tabii zaman zaman benim kullandığım ''zaman kaydırma'' yolunu kullanıp bir de bazı konulardan hiç bahsetmeyerek (mesela benim için o, çalıştığım kurum ) bir boş alan yaratabiliyoruz.
zaman kaydırma, ne? bunu ilk defa bir gazeteci arkadaşım telaffuz etmişti; adını böyle koymasam da ben de yapıyorum, demiştim. olduğunuz yerden o anda değil de sonradan paylaşım yapmaya, zaman kaydırma diyoruz canım:) bir çeşit aaa her an neredeyim belli olmasın canım, önlemi.
bunun yanında işimden bahsetmek hoşuma gitmiyor, bundan da hiç paylaşmamamdan işimi sevmediğim çıkarılabilir elbette. yanlış da değil. neyse. bak bu kadar yazmaktan bile sıkıldım.
instagram, okumasını bilene çok iyi bir tanıtım alanı - ki bunda en karlı olanlar reklam şirketleri- yediğimiz peynirin - hele benim- markasına kadar yazıyoruz ya olala bundan ala verimi olur? olmaz.
***
yakında bir tekirdağ / uçmakdere / gaziköy bahar rotası yaptım biliyorsunuz. aracınız yoksa istanbulda esenlere gitmeden tekirdağa gitmenin yolunu yazayım önce. metrobüs ile beylikdüzü son durağa kadar gidiyorsunuz, orada benzinlikte bekliyor ve tekirdağ minibüslerine biniyorsunuz. minibüsün dolu geçme olasılığına karşı arayın siz yine de orada olduğunuzu söyleyin. bir boş koltuk bırakıp sizi alıp yola devam ederler. tekirdağa vardınız (1 saat 15 dk) merkezde bir yemek molası verebilir ya da sahil hattından şarköy istikametine giden minibüslere biner uçmakderede inersiniz ( 10 tl)
uçmakderede ne yapalım handan? seviyorsanız gözleme & ayran var. yok ben gözleme yemem ayran da içmem derseniz iki saat köyde dolaşır, manzarayı içinize çeker belki bir ıhlamur/çay içer sonra madem ayrana hayır diyorsunuz sizi aşağıya gaziköye alayım; eski adı galos. ev şarapçılığı var, zeytin var zeytinyağı var, köy bakkalında nebahat abla var bir virtüöz gibi koltuğundan kalkmadan bakkalı çekip çevirdiğini, sohbet ederken fark edersiniz. acıktınız değil mi? ben de! o zaman sizi köyün hemen yukarıdan inerken ilk tesisi ve aslında tek tesisi olan bayram'ın yeri ayazma restauranta alayım.
yazın restaurant için bir masa ayarlarlar aç bırakmazlar ama pansiyon için yer ayırıp gidin.
bayram'ın yeri ayazma restaurant telefon: 0282 538 63 00
***
çantamda başka evde başka kanepede başka kitaplar var bu sıralar. bahar geldi ya oraya da gideyim bu erguvanı da fotoğraflayayım derken sabun köpüğü romanlar ve anılar okuyorum işte ne olacak.
***
yaz, sıcak, operasyon derken kaç ay oldu spora gitmiyordum. dün spor salonunun yöneticisi ile karşılaştım; hafif azarlayarak ''yarın gel'' deyince akşamdan çantamı hazırladım, çift çanta çıktım evden:) bu akşam başlıyorum spora. euro aldı başını gitti ama ben bir yunan adası turu yapmazsam olmaz. mayısta yunan; işte bu beni heyecanlandırıyor.
***
günaydın
bir ara kız lisesi anılarını da yazsan biz de yatılılığı gözünden okusak ?
Biz uçmakdere bölgesine genelde kamp yapmak için gidiyoruz.İniş alanı hem sakin hem huzurlu oluyor kamp için..Restaurant henüz daha köhne bir yer iken sahibinden bir zamanlar İstanbul'da bildiğimiz araba lastiklerinin nasıl karaborsaya düştüğünü dinlemiştim zamanında :)
kitapların resmini de göreydik iyiydi..