istanbul'dan haberler

21 Kasım 2021 Pazar
çarşıya pazara yılbaşı gelmiş. en çok da nişantaşı'na. mecidiyeköy ve şişli hattında zaten senelerdir bişey yapılmaz. ilçemizin torpilli semti, nişantaşı. en çok da vakko'ya gelmiş yılbaşı; herkesten önce süslemişler dükkanı. 

 ilk durağım rumeli caddesindeki tchibo; 100 gram deneme amaçlı filtre kahve alıyorum; çikolata aroması varmış hafif hafif. sonra remzi kitabevi; bugün kitap almadım. judy'de görmüştüm celil oker polisiyelerini, 35 lira fiyat görünce usulca yerine:))) sonra city's avm; burada bir markanın mücevhere yüzde 70 indirim yaptığını şaşırarak gördüm. yüzde yetmiş indirim biraz garip geldi değerli taş ve altın için ama büttün kocaman yüzükleri denedim:)))

touchdown kapanmış. reasürans pasajının bir ucundan öteki ucuna ranchero kalmış, en sonda dükkann ( dükkan değil doğru yazdım) var. palivor çiftliği de kapanınca ranchero orayı da almış. taco aşkına:))) touchdown, ben daha istanbulda yaşamıyorken bile bildiğim bir yerdi. o sokakta kırıntı^da buğday birası içtiğimi de anımsıyorum, ki henüz buğday birası pek tanınmıyordu. zaten tutmadı sonra. neyse. touchdown diyordum, mesela bu ve buna benzer bir kaç mekanın daha yazıldıkları ''müdavim yeri'' , '' sosyalleşme yeri'' özelliklerini pek hissedemiyordum. çünkü gelip bir iki gün gezip dönüyordum. sonra burada yaşamaya başlayınca touchdown'da değil ama başka yerlerde müdavim oldum. gittiğimde kahvem ya da saatine göre içkim de geldi sevdiğim yemek de yapıldı. son iki senedir tadı tuzu yok dışarı çıkmanın o başka. 

 beymen club, kış sezonunu pek beğenmedim. orlon kazaklar var ya! orlon nedir abicim?! sağlıksız, terleten bir plastikten hallice bişey. 

 sadece istanbulda değil bütün türkiyeye ve avrupaya dair  okuduklarımdan biliyorum ki hizmet sektörü el değiştiriyor. çoğu eski işletmeler artık sahipleri de yaşlarını başlarını aldıkları ve yeter artık bu şartlarda çalışmayacağım deyip devredip gidiyorlar. zorunlu olarak kapananlar ise malum yüksek kiralar, o kiraların çıkarılması için kuş kadar kuş kondurulmuş tabaklara karnı tok müşteriler... sonuç; seneyi göremeden kapanan mekanlar, işsiz kalan garsonlar, barmenler... ve etkilenen diğerleri. tedarikçiler en başta. sorun büyük, çözüm sektörün bileşenlerinin tamamı olmasa da yarısından fazlasının anlaşması gerektiğinde. kiralar için diyecek bir şey bulamıyorum; ne kiralar duyuyoruz. 

 bu yılbaşı sönük geçer. dışarı çıkmak zaten uzun yıllardır eziyet yılbaşı gecesinde. trafiği ayrı dert fiyatları ayrı limitsiz içkinin getirdiği dipdibe ortam ve yemekler ayrı. evdeyiz. 

 paşabahçe beni zaman zaman sinir etse de sonra unutup hoop girip alışveriş yaptığım bir marka. o küçük sosluklara, fincanlara, süslü süslü dondurma kuplarına dayanamıyorum! 

 çarşı iyice kalabalıklaşmaya / galatasaray formalı gençler fazlalaşmaya başlayınca, gürültüyü kalabalığı kafası kaldırmayan yaşlı ve huysuz bir emekli teyze olduğumdan:)))) eve döndüm.
yaşlı huysuz emekli teyze ve yakışıklı yeğeni organik pazarda:) 

dünden yemek yapmıştım, kuru fasulye & bulgur pilavı. bulgur pilavı için bir parantez açayım. firik bulguru aldım metro marketten. bu kez onu pişirdim. tabii ki yine etli soğanlı sarımsaklı. böyle daha lezzetli olduğunu düşünüyorum, her ne kadar çocukken yediğim, anneannemin ve annemin ''iki tas su bi tas bulgur'' ölçüsüyle basitçe hızla tavuk suyu ile yaptıkları pilavın tadına yaklaşamasa da eh işte benim yaptığım da fena olmuyor be! bu sefer bir çay kaşığı biber salçası da ekledim, çünkü bu tire organik çok leziz. işte böyle, 

çarşı pazar gezilip görüldü, raflarda pek yeni kitap yok, zaten bu sene öyle patlayan bir kitap da olmadı en azından benim radarıma giren. 50 yaş altı yazarları da okumadığımdan:)))) yeni nesile hiç ama hiç prim vermediğimden. film desen ha keza. dün gece italyadan bir film izledim. gerçek hayattan bir hikaye; '' rocco chinnici my your kiss lie lightly on my head'' rocco chinnici' nin hikayesini anlatıyor deyip spoiler vermeden geçeyim. aaa unutmadan ercan kesal'in yeni filmini tabii ki izledim. beni çok sev / love me instead. sarp akkaya çok iyi bu filmde. songül öden ortalamanın altında bir aksan ve oyunculuk sergilemiş. liseli ergen kızları oynayanlar ıhh yani hakikaten olmamışlar. ama filmin tamamı ilk bir saat kadar ağır geçse de hem izlettiriyor hem de olmayanları boşverip iyi oynayanlara odaklanıyor ve izliyorsunuz. bende öyle oldu. haluk rolünü kim oynuyorsa ( bulamadım yahu adını) kısacık rolde döktürmüş. film iyi. izleyin derim. ay bir de ben izledim zamanım gitti siz izlemeyin bomboşş bir film yazayım; red notice. iki saat kafamı sıfırlarım derseniz, o başka ama hakikaten bomboşş bir film. iyi pazarlar

tavsiyeler

19 Kasım 2021 Cuma
kendnizi sevin. günahınızla ( ki ben buna inanmam) sevabınızla ( keza buna da) yaşadığınıza ne yaptıysanız bugünkü sizi vücuda getirmiş olan her ne varsa, sevin / kabullenim. çünkü bunları kabullenmeden hiç-bir-şey yapamazsınız. her kim iseniz osunuz. nokta. bitti. kendinizi sevin: kendinizi sevmezseniz hiç bir şeyi ve hiç kimseyi sevmezsiniz. bu bir çiçeğin kokusunu sevmeye benzemez! kendi kokunuzu sevmeniz gerek diğer bütün kokuları - sizin değişen kokularınıza istinaden- da sevmenizi size anımsatır. zor değil mi anlaması? bence de! mesela hiç korku dolu bir andan sonra terlediniz mi? hah işte o kokuyu biliyorsanız farklı durum ve anlarda karşınıdaki kişiyi de anlayabılir pardon koklAyablirsiniz bu durumda. sevin/anlayın. sivri yönlEirinizi sivRiltin:))) ahahahah gariplerde birinci: bize hep önde gitme/önde gidenin başı kesilir ve bunun gibi söylemler öğretildi. ben diyorum ki, sivri yönlerini daha da keskinleştir! törpüle! çünkü onlar seni sem yapan alt yapından gelen özelliklerin. bıırakırsan ortalama OLURSUN. YILLARCA mutsuzluğa maruz kalabilir manipüle edilebilirsiniz hiç farketmeden. farkına vardığınız an aydınlanma yaşadığınız an olacak; yaşamın tümünde bir mutluluk olmadığını bunun anlarda olduğunu anlayacak ve o anları yaşayacaksınız. bunun için yalnızlaşmayı bunun için yanlış anlaşılmayı gerekirse kavgayı canınız kavga istemiyorsa sessiz kalmayı veyahut bağıra çağıra yine kavgayla ne dediğinizi anlatacaksınız. zor bir coğrafyada yaşıyoruz; baba döver, abi dövmese de ütü yaptırır, evlenirsin kocanın kardeşine hizmet edersin, etmezsen boşanırsın, çocuğunu kendin büyütürsün adamın maaşının 5^'te biri verdiği para ile, dondurmasına yetmez:) gülümseme koydum ama komik değil gerçek bunlar. siz hiç duydunuz mu '' ay kızımız kumar oynamış da oğlumuz borcunu ödedi'' duymazsınız; çünkü şöyledir; '' abisinin biraz borcu vardı bacısı çalıştı ödedi'' kısık sesle '' sağolsun'' kimse duymaz o sağ olsun lafını. erkekler dikinin keyfini yaşar kadınlar öder bu coğrafyada. gerçekleri altalta yazmak çok hoşuma gitmez. böyle köşe yazanları da okumam, biliyorum tanıyorum hepsiyle değilse de çoğu ile oturdum yedim içtim tartıştım yazdım. ha ben yazıdan çok para kazanmadım - az kazandım- ama istedikleri her şeyi de yazmadım:)))) yazı yazarken kendini üstte konumlayanlardan hiç olmadım: biri demiş '' kasiyer beni arayınca bir utanıyorum'' niye diyemedim, sen de bir iş için müşterini arayıp ^^ya bu font sarı değil de kırmızı olsa daha iyi olmaz mı demiyor musun, diye. o zaten bütün o muhalif görüntüsünün altında iktidardan yana bir avukatla çalışıyordu:))) yani reklamdı o '' ayy ayylar utanmalar'' neyse ( hiç de sevmem bu sözcüğü ama) demem o ki, siz kendinizi dinleyin. canınız siktir çekmek istiyorsa az biraz arkaıza bakıp siktiri çekersem ne kadar dayanabilirimin hesabını yapıp çekşn siktiri. ama o gün ama sonra.

emeklilik üzerine

11 Kasım 2021 Perşembe
''emekli oldum'' dediğim anda soru geliyor; '' eee şimdi ne yapacaksın?'' alalalla lan ne yapacağım, yiyip içip yatacağım, diyorum / diyordum / hala diyorum ama yok anam kimse bu yanıtla tatmin olmuyor:))) el cevaplar; - e sıkılırsın - nasıl geçineceksin ( maaşlar düşüyor ya emeklilikte) - ya ne bileyim alıştın çalışmaya vs vb sürü sepet yanıt. artık tane tane anlatıyorum; yav ben çalışacak olsam zaten bir işim vardı, niye bırakıp gidip hiç bilmediğim özel sektörde iş arayayım!... ahahhaha deli misiniz? insanın istediği saatte uyanıp istediği şeyi yapması kadar güzel bir şey yok arkadaşlar, diyorum yine ''e ne bilelim ler'' havada uçuşuyor. aslında biliyorum, soruyu soranların yaşamlarını da aklından geçenleri de... hepimiz çok ama çok genç yaşta çalışmaya başlayan bir meslek grubuyuz. teknik detaya girmeyeceğim. şimdi onlar 8-5 dışında bir hayatta ne yapacaklarını gerçekten kestiremiyorlar. dışarıda bir hayatları yok; ev-iş. benim için ise hiç öyle olmadı. dışarıdaki yaşamım hep daha farklı / eğlenceli ve daha hareketliydi. her neyse, demem o ki emekli olmak bende ahhh ne yapacağım şimdi cümlesinden çok ''ohhh çalışırken vakit bulamadığım her şeyi ferah feza yaparım şimdi'' cümlesine / düşüncesine yol açtı. işin ekonomik boyutuna gelince; evet, maaş düşüyor ve fakat ben ekonomi bilen bir insanım:))) benim mesleğim ev ekonomisi zaten:))) ben kredi kartı bile kullanmıyorum ve gururla söylüyorum ki bunca sene ne kimseye borcum oldu, ne de bankaya borçlanıp bir şey yaptım / aldım. nereye ne harcayacağımı bilirim, param varsa harcarım değilse evimde otururum:) okunacak onlarca kitabım, izleyecek yüzlerce film, konuşacak geyik yapacak bir kaç iyi dostum var. ne kıyafete ne de çantaya çok para harcayan biri değilim. bir kaç sene önce günü geldiğinde emekli olacağımı bildiğim için klasik çok iyi parçalar alıp attım gardrobuma, şimdi çıktığımda kahve/tatlı/kitap/çorap/kozmetik yine alıyorum ancak yetiyor abicim düşen maaaşıma rağmen yetiyor. korkmayın yani diyorum arkadaşlarıma ki ben onlarda kat be kat fazla gezdiğim yediğim içtiğim halde. ha fark şurada ben hostelde kalıyorum ama mesela bir arkadaşım başkasına sorsa ayıplanacağını düşündüğü ''hostellerde kadın erkek karışık kalıyormuş handan, doğru mu bu?'' sorusunu sadece bana sorabiliyor. ben de ona önce hosteli anlatıyorum:)))) hani diyorum biz yatılı okuduk ya hah o yatakhane gibi hostel diyorum ve evet karışık odalar var ama bunu sana soruyorlar; ve sen istemezsen sadece kadın olan odada kalmak üzere isteğini belirtirsin o da olmazsa hostellerin de özel odası var diyorum:))) onlar 5 yıldızlı otelde bir hafta tatil yapıyorlar ben o parayla 3 şehir gezebiliyorum:) çok gülüyorum, niye çünkü şarap içerek yazıyorum bu yazıyı keyfim yerinde yani ziyadesiyle. hele kimi arkadaşlar var ki, sen istanbulda mı kalacaksın tayfası:))) niye? çünkü emekliliği köyüne dönmek ile özdeşleştirmiş. bir jale hanım var mesela ikidir soruyor; ay siz hala istanbulda mısınız? jale hanımcım benim evim barkım burada diyorum ay ne bileyim ben köyüme tayin isteyeceğim diyor. üçüncüye sorarsa '' sana ne lazım jale ( bu kalıp sevgili canan'dan kalma) nereye yerleşeyim mesela:))) diyeceğim kahkaha atarak. evet anamız babamız emekli olunca köyüne döndü belki ama benim köyüm mecidiyeköy. 30 sene çalıştım, günü gelmeden 4 ay önce istifa ettim. bu teknik ve hala yargıda olan bir konu olduğundan üstünde klavye tıkırdatmadan geçeceğim. emekli oldum, gayet mutlu ve rahatım. istediğim zaman istediğim yerde oluyor, istediğim yeri geziyor, istediğim twiti atıyor, istediğim zaman evden çıkıyor istemezsem ev çoraplarımı giyip kocaman fincanlarda onlarca kahve içip sezon sezon dizi izliyorım. ben ne istersem o! bundan daha iyisi var mı yahu!? hayatta ne için çalışıyoruz ki zaten. daha üç ay olmadı ha üstelik bütün bunları konuşurken emelilik üzerine. 17 ağustos günü almıştım bütün haklarımı, tarihi unutmam mümkün değil. kişinin hobisi, zevki, dostu, arkadaşı, sevgilisi, eşi yoksa tabii ki zorlanacaktır. tek sosyal çevresi iş ise yine zorlanacaktır. ben eski işyerime gidiyorum; şef'i sevmeye:)))) hafta içi de gittiğim oluyor, çayımı kahvemi içiyor yukarıdaki sohbetleri bir fasıl da onlarla yapıp sonra yüzümde kocaman bir gülümsemeyle hadi ben mesai bitmeden kaçayım, nasılsa izin almamı gerektiren bir durum yok deyip şaka yollu değil bayağı bunu vurgulayarak şişli'ye geliyor, alışverişimi yapıp evimde leziz sofralar kuruyor ve hayatıma devam ediyorum. bugün mesela balık aldım, evde un yok biliyorum. geçerken her zaman yemek yediğim eve söylediğim pidecinin önünde durdum patron da kapıdaymış zaten, ya bir ricam var dedim, soslu soğan? dedi ahahahhaha o da olur ama bana bir avuç un lazım ya balık aldım evde un yok, dedim. güldü, bizde de öyle iki kişiyiz bir kilo un çok geliyor, deyip yanındaki çocuğa hanfendiye soslu soğan ile un sarın küçük paketlere, dedi. bu kadar. onlar beni tanıyor, ben onları tanıyor ve esnaflıklarını seviyorum. ha kötü pide yolladıklarında da arıyor söylüyorum, hiçç sorun değil gelin telafi edelim diyorlar. laptop alacağım mesela şimdilerde, bu eskidi. bir mağazanın teknik sorumlusuna rica ettim bugün, kampanyada benim için şu şu özellikleri olan bir şey olursa bir mesaj uzağınızdayım, dedim. tamam handan hanım dedi. çamaşır makinamı da öyle almıştım aynı mağazadan. yarım günde hiç resmi olarak yapmaları gerekmese de eskisini alıp, yenisini kurdurmuşlardı. fil gibiyim ben! ahahaha bu ne demek; körün fili tariflemesini bilir misiniz? işte oradaki hikaye gibiyim; biri kuyruğuma basarsa sinirli kavgacı agresif handan'ı tanır:) biri saçıma dokunursa hımmm bu bayağı güçlü bir saça sahip biri der, yanağımı okşarsa... böyle işte, siz nasılsanız nasıl davranır nereye dokunursanız ona göre bir handan görür tanırsınız. hepsi benim. sinirli, neşeli, kavgacı, keyifli, kahkahası öbür sokaktan duyulabilecek desibelde ama kavgası da. sabırlı değilim fevriyim. hislerimle ilerlerim. hislerimi dinlemediğim zaman hata yapıyorum. ne zaman hayır demek isteyip de demediysem sorun yaşadım. tecrübe. insanın yürüyüşünden profilini çizerim. çok az yanıldım çok az yanılırım. yemeği, içkiyi, çikolatayı, dondurmayı, balığı, karidesi, makarnayı, magnalın başında sıcak sıcak yemeyi, ince siyah çorabı, yunan'ı, adaları, kitapları, kahveyi, birayı, şarabı, aperol spritzi, viskiyi, siyah elbiseleri, deri etekleri, siyah tişörtleri, yumuşacık eşofmanları, sporu, yürüyüşü, boğazı, blogu,miniyi, göğüs dekolte.sini, modern sanatı, sergileri, lokantaları, esnaf meyhanelerini, üzümlü keki, sabah erken uyanmayı, öpüşmeyi, sevi.ş.meyi, köy gezmeyi, pazar dolaşmayı, seyahatin her türlüsünü, avrupayı... severim. şimdilik aklıma bunlar geldi. hepsini ömrüm ne kadarsa tekrar tekrar yapacağım. emekliyim, mutluyum ve bir başka iş aramıyorum. belki kendi işimin patronu olmak. o da belki. çünkü kimseyi bir şeye ikna etmeyi gerektirecek bir iş yapmayacağımı biliyorum. bir de şu var; insanlar benim üzerimde istedikleri etkiyi yaratamadıkları zaman sinirleniyorlar. bu şöyle oluyor; yani mesele benim ay evet ya emekli oldum, sıkılıyorum ıhhh ne yapsam ki deyip kalktım mantı açtım, kilo aldım vs dememi bekliyorlar:)))) ay yok! kafalarında bir yanıt var, o yanıt emekli olan sıkılır, bunalır hatta pişman olur ( bir arkadaşım ki kesinlikle kötü niyetle değil biliyorum, çünkü beni sever ben de onu severim, rakı sofrası kurar saatlerce sohbet ederiz ama mesela o bile işalla pişman olmazsın dedi.) yani istedikleri efekti alamayınca sinir oluyorlar insanlar handan'a. sinir olmayın, sizin şimdi gezdiğiniz kapadokyayı ben 93'te gezdim:) ne var yani?!:)))) ne anlatsam sen de biliyorsun deyip kızmayın, senin iki evin var diye ben kızıyor muyum istersen 20 ev al ama kapadokyayı da şimdi gezmişsin:))) yunanı da hiç görmemişsin. ahahhha biri vardı öyle meriç'i geçmemiş, yazık. eh dedim bişey olmaz, 60larında gezersin sen de, ben gezdim sen oku. bu kadar.